ตั้งแต่เกิดมาจนเรียกตัวเองว่าลุงได้ในทุกวันนี้ ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนบ้าดาราหรือสามารถเรียกตัวเองว่าเป็นแฟนคลับศิลปินคนไหนได้เลย เราผ่านช่วงวัยรุ่นมาได้ด้วยการไม่เคยต้องไปแย่งชูป้ายไฟ หรือเสียเงินเพื่อไปดูนักร้องคนไหนมาก่อน คอนเสิร์ตแรกที่เราซื้อบัตรไปดูจริงๆจังๆ รวมไปถึงความตั้งใจตามไปดูฟรีคอนเสิร์ตตามห้าง เพียงเพื่อได้พบปะนักร้องศิลปินที่ชื่นชอบเพียงชั่วเวลาสั้นมากๆ เป็นประสบการณ์ใหม่ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่เกิน 2-3 ปีที่ผ่านมาเท่านั้นเอง
เราเริ่มรู้จักวงไอดอลในระบบ 48 จากญี่ปุ่นจากการเกิดขึ้นของ BNK48 ถึงแม้ว่าสินค้าหลักจะเป็นเพลง J-POP แบบญี่ปุ่นฟังง่าย แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจให้เข้ามาเริ่มตามไอดอล 48 ของไทยกลายเป็นหลากหลายเรื่องราว coming of age ของกลุ่มเด็กสาว ที่เข้ามาเริ่มต้นชีวิตในวงการบันเทิงแบบงงๆ ผ่านการฝึกฝน ความสำเร็จ ความผิดหวัง ความคาดหวัง และแรงกดดันต่างๆ เรื่องราวที่น่าดีใจ เสียใจ กรอบระเบียบการปฏิบัติ วัฒนธรรมต่างๆ แต่ก็ยังต้องคงความเป็นตัวของตัวเองไว้ เพื่อให้เป็นที่จดจำ และสร้างกลุ่มฐานแฟนคลับของตัวเอง
“การที่ต้องสร้างความแตกต่าง พร้อมแบกรับความคาดหวังของคนอื่น
โดยที่ต้องไม่เสียตัวตนของตนเอง มันโครตยากเลยนะ”
แต่นั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของความรู้สึกร่วม การสนับสนุน การส่งกำลังใจ ความผูกพันธ์บางอย่าง พร้อมกันกับหลากหลายความรู้สึกดีดี ที่น่าจดจำ
การติดตามวง 48 ของไทยในช่วงแรกของเราก็ยังคงอยู่ในลักษณะของการตามศิลปินนักร้องทั่วไป เลือกสมาชิกคนที่ชอบบ้าง มีการอุดหนุนซื้อแผ่น CD เพลงไว้เพียงเพื่อเป็นที่ระลึก แม้รู้ว่ามีสิ่งที่เรียกว่าบัตรจับมือที่มากับแผ่น CD แต่ก็เลือกที่จะติดตามอยู่เงียบๆ ห่างๆ (ซื้อแผ่นเดียวมาฟังเพลง) ไม่เคยรู้สึกว่าต้องตามไปดูฟรีคอนเสิร์ต ไม่ต้องพูดถึงเรื่องงานที่ต้องเสียเงินซื้อบัตร ด้วยเหตุผลหลักๆคือ ไม่ชอบสถานที่ที่มีคนเยอะๆ ไม่อยากเดินทาง และเป็นคนที่หวงเวลาส่วนตัวเอามากๆ
สถานะการเป็นแฟนคลับของเราเริ่มต้นจากกิจกรรมหนึ่งของวงไอดอล 48 ที่เรียกว่า General Election เป็นระบบการ vote เพื่อให้สมาชิกของวงที่เราชอบติดอันดับ และมีตำแหน่งตัวจริงในการร้องและเต้นในเพลงที่จะออกในอนาคต ช่วงนั้นเองมีสมาชิกคนหนึ่งย้ายมาจากญี่ปุ่น และด้วยเรื่องราวต่างๆของเธอ ทำให้เราสนใจและอยากเอาใจช่วย Rina Izuta (#rinaizuta) คือศิลปินคนแรกในชีวิตที่เราเสียเงินกับกิจกรรมที่มีการ Vote
Rina หรือ พี่รินะ คนนี้เองคือจุดเริ่มต้นของความทรงจำดีดีของเรา กับเหล่าเด็กสาวในวงไอดอลที่ชื่อว่า CGM48 รุ่นที่ 1 (#CGM481stGeneration) เพราะนอกจาก รินะ คนนี้จะเป็นสมาชิกเดิมของวง 48 ที่ญี่ปุ่น (AKB48) ที่ย้ายมาประเทศไทยพร้อมประสบการณ์การเป็นไอดอลมาแล้ว 7 ปี เพื่อมาเป็นสมาชิกวง 48 วงแรกของไทย (BNK48) ประเทศที่ไม่เคยมีวงไอดอลแบบญี่ปุ่นมาก่อนเลย และอาจด้วยประสบการณ์นี้ของเธอ รินะ ถูกมอบหมายให้มาก่อตั้งวงไอดอล 48 วงที่สองของไทย ที่จังหวัดเชียงใหม่ โดยมีตำแหน่งสมาชิกของวง และผู้จัดการวงไปพร้อมๆกัน โดยมีสมาชิก BNK48 รุ่นที่สอง พี่ออม (#AommPunyawee) ทีเป็นสาวเชียงใหม่แท้ๆ มาบุกเบิกวงใหม่ไปด้วยกัน
เราสนใจบทบาทจังหวะชีวิตใหม่ของ รินะ กับ ออม มากๆ สำหรับเรามันคือเรื่องราวผจญภัยใหม่ที่น่าติดตาม และการได้ตามวงไอดอลตั้งแต่เริ่มต้นจริงๆ เป็นเรืองที่น่าตื่นเต้นกับเรามากๆ เราดีใจทุกครั้งที่ได้รู้ข่าวความเคลื่อนไหว ดีใจที่ได้เห็นข่าวการรับสมัคร ดีใจมากๆที่ได้เห็นกลุ่มเด็กสาวกลุ่มนี้ได้เปิดตัวการแสดงครั้งแรกๆของพวกเธอ
ความผูกพันธ์มันเริ่มต้นจากสิ่งที่เรียกว่า CGM48 Senpai รายการชุด Senpai ของ 48 ไทยคือรายการ Documentary บันทึกเรื่องราวชีวิตประจำวันตั้งแต่เมื่อสมัครเข้าร่วมคัดเลือกไปจนถึงวันเปิดตัวครั้งแรก นำเสนอที่มา เหตุผล และความฝันของสมาชิก 48 ไทยแต่ละคนในแต่ละรุ่น พร้อมเบื้องหลังขั้นตอนการรับสมัคร คัดเลือก และฝึกฝนก่อนที่จะถึงวัน Debut หรือวันเปิดตัวของสมาชิกรุ่นนั้นๆ ซึ่งเป็น content แรกที่นำเสนอตัวตนของสมาชิกแต่ละคนให้กับผู้คนทั่วไป
“เจ้าพวกนี้มันเด็กธรรมดากันทั้งนั้นเลยนี่นา ยังเป็นเด็กเล็กๆอยู่เลย”
การที่ได้รับรู้ที่มาที่ไปของสมาชิกแต่ละคน ได้เห็นเหตุการณ์เรื่องราวต่างๆ ได้รับรู้ถึงโจทย์และอุปสรรคที่หลากหลาย กรอบล้อมด้วยบริบทของช่วงวัยอายุและพื้นเพชีวิตของแต่ละคน ทำให้เกิดความผูกพันธ์ ความรู้สึกอยากเอาใจช่วย และการย้อนกลับมาสมมติว่า ถ้าตัวเองต้องไปอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น เราจะตอบสนองยังไง
การเปิดตัววงไอดอล CGM48 ที่มาพร้อมกับสถานการณ์โรคระบาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้กิจกรรมต่างๆของวงต้องทำผ่านรูปแบบออนไลน์เป็นหลัก ซึ่งแน่นอนเป็นข้อจำกัดที่โหดร้ายของวง แต่ในอีกมุมนึงทำให้ระยะทางระหว่าง กรุงเทพ – เชียงใหม่ ไม่ใช่เรื่องสำคัญมากเท่าไหร่ รายการออนไลน์ต่างๆของวงถูกนำเสนอออกมาอย่างต่อเนื่อง CGM48 Daily Life from Home, CGM48 Teach tips, CGM48 We wil…from home และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง CGM48 Dorm มหาสนุก ทำให้ได้เห็นมุมมองต่างๆ ความสามารถที่หลากหลาย ผ่านความเป็นตัวเองของสมาชิกแต่ละคน สิ่งเหล่านี้เสริมความผูกพันธ์ของเรากับสมาชิกแต่ละคนของ CGM48 ขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัว จนถึงกับเป็นที่รู้กันว่า
“ถ้าได้ลองชอบสมาชิก CGM48 คนใดคนหนึ่งแล้ว
ท้ายที่สุดก็จะชอบต่อๆกันไปทั้งวง”
และไม่ว่าคุณจะอยู่ fandom ไหนก็ตาม ทุกๆคนเหมือนพ่อแม่ที่มีลูกสาวมาเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน จนกำเนิดวลีที่เรียกกลุ่มแฟนคลับวงว่า “สมาคมผู้ปกครอง CGM48” ขึ้นมา และไม่ว่าคุณจะชอบสมาชิกคนไหน ในเมื่อเด็กๆรักกัน พวกเราก็รักกัน
หลังจากช่วงเวลาแห่งโรคระบาดผ่านพ้นไป กิจกรรมต่างๆก็เริ่มกลับมา CGM48 ก็เช่นกัน และเนื่องจากเป็นวงที่ประจำอยู่เชียงใหม่ แต่ฐานแฟนคลับจำนวนหนึ่งของ 48 ไทย (และ สนง.ใหญ่ ของค่าย) อยู่ที่กรุงเทพฯ ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องมีการจัดงานต่างที่กรุงเทพฯด้วยเช่นกัน
แรงอัดอั้นและการรอคอยที่เกิดขึ้นระหว่างระยะเวลา lock down เนื่องจากโรคระบาด อัมบั้มต่างๆที่มาพร้อมกับบัตรจับมือ พร้อมกับความรู้สึกว่าน้องๆสมาชิกเดินทางมาไกลจากเชียงใหม่ เราเองเป็นคนพื้นที่ เป็นสาเหตุที่ทำลายกำแพงกั้นต่างๆของเราที่เคยมี แล้วบอกกับตัวเองว่า “ฉันต้องไปเจอกับเจ้าเด็กพวกนี้ซักที”
งานจับมือไอดอล 48 ไทยครั้งแรกของเราเกิดขึ้นที่ ไบเทคบางนา จำได้แม่นว่าฝั่ง CGM48 ต้องเดินแยกออกมาเป็นโดมเต็นท์สีขาว #NenaCGM48 คือไอดอลคนแรกในชีวิตที่เราเดินเข้าไปจับมือ นอกจากนีน่าแล้วงานวันนั้นเราได้จับมือกับ #ChampooCGM48 #KaningCGM48 และ #PingCGM48 ถ้ามองกันดีดีเราโดน ความเชียงใหม่จากรายการ CGM48 Senpai ตกเข้าไปอย่างจัง นีน่าคนสวย (นางงามเชียงใหม่) แชมพูผู้ใจดี (เดินเข้าไปปลอบฟ้าใส แม้ตัวเองจะซ้อมไปร้องไห้ไป) คนิ้งที่มุ่งมัน (ซ้อมเต้นบนดาดฟ้าบ้าน) และปิ้งที่เป็นปิ้ง (ผู้สืบสานกำเมืองและตัวเมือง)
“กำลังใจที่ส่งให้กันผ่านงานจับมือ
ความรู้สึกใจฟูและขาเปลี้ย (ฮา) เป็นแบบนี้นี่เอง”
แต่งานจับมือก็ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ ถ้าดูจากตารางการออกเพลงใหม่จะใข้คำว่ารายไตรมาสก็ได้ แต่ในช่วงระหว่างนั้นก็อาจจะมีกิจกรรมพิเศษ ถูกจัดแทรกขึ้นมาสลับกันไป ถ้าไม่นับรวมงาน General Election และ Janken (แข่งเป่ายิงฉุบ) ที่เปิดให้แฟนคลับเข้าไปนั่งดู กิจกรรมที่แฟนคลับจะมีโอกาสปฏิสัมพันธ์กันสมาชิกก็จะเป็นงานประเภทออกบูธ เช่น งานมัตสึริ งานทานาบาตะ หรืองานพิเศษแบบ Fan Fas(tival) ซึ่งทางฝั่งแฟนคลับเองก็ต้องมีความตั้งใจและเตรียมค่าใช้จ่ายไว้ในระดับหนึ่ง
การไปดูคอนเสิร์ตสำหรับเราเป็นกิจกรรมที่ต้องใช้ความตั้งใจเป็นอย่างมาก นึกย้อนกลับไปตลอดเวลาที่ผ่านมา เราผ่านช่วงวัยรุ่นและวัยหนุ่มมาโดยที่ไม่เคยซื้อบัตรไปดูคอนเสิร์ตไหนเลย แม้แต่ช่วงเวลาที่ตาม BNK48 ก็ไม่เคยมีความคิดว่าจะต้องไปดูคอนเสิร์ต เราสามารถพูดได้ว่าบัตรคอนเสิร์ตแรกที่เสียเงินซื้อโดยไม่ลังเลคือ CGM48 1st Concert “Magical ChuChuChu” แล้วหลังจากนั้นก็มีแค่งานของ CGM48 เท่านั้นที่ตั้งใจจะไปจนถึงคอนเสิร์ตล่าสุด “สถานีสุดท้าย…MINATO 39”
CGM48 1st Generation Concert (#สถานีสุดท้ายMinato39) แม้แต่คอนเสิร์ตของ BNK48 เองที่ไปก็คือ Indy Camp เพราะครึ่งนึงคือสมาชิกของ CGM48
โอกาสที่จะได้เจอกับสมาชิก CGM48 ได้ในแบบที่ไม่ต้องตั้งใจมากจะเป็นงานที่เรียกว่า Road Show ซึ่งเป็นเหมือนการออกเดินสายแสดงฟรีคอนเสิร์ต ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะจัดตามห้างกลางเมืองต่างๆ โดย highlight กิจกรรมของงานนอกจากจะได้ไปเห็นการแสดงของสมาชิกแบบสดๆก็คือกิจกรรม High Touch ซึ่งน่าจะเป็นกิจกรรมที่เราได้ไปเจอกับน้องๆสมาชิกบ่อยที่สุด เพราะมักจะเกิดขึ้นบ่อยๆ และสถานที่เดินทางสะดวก
เสียดายที่เราเองจำไม่ได้แล้วว่า Road Show และ High Touch ครั้งแรกกับ CGM48 ที่ไหน แต่สำหรับคนที่ไม่ชอบพบปะคนเยอะๆแบบเรา งาน road show น่าจะเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้เราออกจากบ้านแล้วไปเดินห้าง และงาน road show นี่เองที่ทำให้เราได้เห็นการแสดงของ #LatinCGM48 และถูก “ตก” ให้เลือกเจ้าเด็กคนนี้มาเป็น ที่สุดของเรา (Kami Oshi)
ภาพจำแรกของ LatinCGM48 ของเราคือเจ้าเด็กโตไว เจ้านักกีฬาปิงปอง เพราะอยู่ดีดี latinCGM48 ก็สูงแซงเพื่อนๆขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แต่ภาพจำของ LatinCGM48 ที่อยู่ในใจคือ ศิลปิน ช่างภาพ นักวาด นักเขียน และ “เจ้าเด็กหล่อ”
เหตุผลในการติดตามไอดอล และการเลือกสนับสนุนสมาชิกในวงของแฟนคลับแต่ละคนมีความแตกต่างกันไป โดนส่วนตัวเรามักจะเลือกสนับสนุนสมาชิกที่ไม่ได้มีกระแสความนิยมในระดับต้นๆ อาจเพราะมองว่าการที่ไม่ได้ถูกจับจ้องมากเกินไปนักเปิดโอกาสให้สมาชิกนั้นๆเป็นตัวเองได้มากกว่า และเปิดให้มีโอกาสต่างๆที่เกิดขึ้นมันมีความพิเศษกว่าทั้งกับตัวสมาชิกเองและแฟนคลับแบบเราๆ
“เพราะความจำกัดของทุกสิ่งอย่างบนโลกใบนี้
คนที่ผิดหวังมันจะมีจำนวนมากกว่าคนที่สมหวังเสมอ”
หรืออาจเพราะว่าตัวเราเองชอบที่จะอยู่เป็นเพื่อนกับคนที่ผิดพลาด และให้กำลังใจกับคนที่ผิดหวัง ซึ่งเรามองว่าตัวของ LatinCGM48 เองให้ความรู้สึกอบอุ่นบางอย่างกับผู้คนรอบข้างของน้องเค้า คล้ายกับแบบที่เราเป็น
#PingCGM48 เป็นสมาชิกอีกคนหนึ่งของวงที่เราชอบมากๆ ผ่านการใช้กำเมืองและตัวเมือง (อักษรเหนือโบราณ) เรามองปิ้งเป็นสมาชิกผู้สืบสานวัฒนธรรมเมืองเหนือ แม้ว่าเจ้าตัวจะชอบ anime และอยากเป็นนักวาดการ์ตูนญี่ปุ่นก็ตาม PingCGM48 สำหรับเราเป็นสมาชิกที่คงความเป็นตัวเอง และไม่เคยอายที่จะเป็นตัวเองตลอดมาตั้งแต่วันแรกจนวันสุดท้ายในสถานะสมาชิกของวง เป็นสมาชิกคนนึงของวงที่เรามองว่ามีกำแพงที่หนาและสูงมากทางด้านจิตใจ อาจเพราะบาดแผลอะไรบางอย่างในอดีต ที่ทำให้ไม่กล้าร้องและเต้น ทั้งๆที่มีเนื้อเสียงและความสามารถในการเต้นที่ดีมากๆ แต่ก็สามารถเอาชนะ กล้าลอง กล้าผิดพลาด สร้างความมั่นใจ และเปลี่ยนแปลงตัวเองได้จนสำเร็จ
“ทุกคนมีกำแพงที่ต้องข้ามผ่านไปทั้งนั้น
ถ้าเด็กผู้หญิงพวกนี้ทำได้ ทำไมผู้ใหญ่อย่างเราจะทำไม่ได้”
เส้นหรือกำแพงที่กั้นระหว่างการลองเป็นแฟนคลับศิลปินซักคน กับการพัฒนาตัวเองเพื่อสุขภาพ การงาน หรือการใช้ชีวิตที่ดีขึ้น มันไม่ได้ต่างอะไรกัน มันใช้ใจเหมือนกันและมันก็ต้องการก้อนกำลังใจในการผลักดันเหมือนกัน และเรามองกว่าความสัมพันธ์ระหว่างไอดอลและแฟนคลับของพวกเธอมันคือสิ่งนี้ มันคือการส่งกำลังใจให้กันระหว่างกลุ่มคนที่กำลังสู้กับอุปสรรคอะไรบางอย่าง เพื่อเป้าหมายอะไรบางอย่าง ซึ่งไม่ได้การันตีว่ามันจะสำเร็จนะ แต่ทุกคนไม่ได้สู้อยู่เพียงลำพังแน่นอน
“ถ้าได้ลองชอบสมาชิก CGM48 คนใดคนหนึ่งแล้ว สุดท้ายก็จะชอบต่อๆกันไปทั้งวง” ไม่ได้จำกัดอยู่แค่กลุ่มสมาชิก หลายๆครั้งที่เราได้มีโอกาสได้ร่วมกิจกรรมกับกลุ่มบ้านแฟนคลับ ทั้งกลุ่มบ้านของสมาชิกที่เราชอบ และกลุ่มบ้านแฟนคลับสมาชิกคนอื่นๆ ไม่มีครั้งไหนที่ทำให้เรารุ้สึกไม่สบายใจ ตั้งแต่การร่วมโหวต GE ของรินะ ก่อนย้ายมาก่อตั้งวงที่เชียงใหม่ การร่วมโหวต GE ให้กับสมาชิกหลายๆคนในหลายๆครั้งต่อมา การรวมงบซื้อช่อดอกไม้หรือของขวัญ การที่ได้เจอะเจอทักทายกันที่ท้ายเลนจับมือทุกๆครั้ง การได้ Quote , Reply หรือทักทายกันผ่านช่องทาง social media ต่างๆ ไม่มีครั้งไหนหรือกลุ่มแฟนคลับสมาชิกคนไหนเลยที่สร้างความไม่สบายใจ และนั่นก็เป็นอีกเหตุผลนึงที่เรายังคงติดตามข่าวคราวและร่วมกิจกรรมกับ CGM48 มาตลอดจนถึงวันนี้ วันที่สมาชิกรุ่นแรกของวง #CGM481stGeneration อยู่จนสิ้นสุดสัญญา
ที่สุดของเราในการตามศิลปินที่ชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะกล้าทำ ก็คือการอัดเสียงส่งข้อความไปถึงศิลปินคนที่ชอบ แต่ก็ได้ทำไปแล้ว มันเริ่มต้นจากข้อความของ บ้านแฟนคลับ LatinCGM48 ส่งมาเปิดโอกาสให้ทำคลิปวีดีโอสั้นๆ เพื่อจะรวบรวมส่งให้ ลาติน ในโอกาสจบการศึกษา (สิ้นสุดสัญญา) กับวง เราขอส่งเป็นคลิปเสียงเพราะไม่มีไอเดียในการทำคลิปใดใด มีแค่สิ่งที่อยากบอกและกำลังใจที่อยากส่งให้ไปถึงลาติน จากมุมมองของแฟนคลับและมุมมองของ(ญาติ)ผู้ใหญ่คนนึง โดยที่ไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วมันจะออกมาเป็น Documentary ที่มีความยาวเกือบจะเป็นภาพยนตร์จริงๆได้เรื่องนึง
ตอนที่ได้ยินเสียงตัวเองในคลิปก็รู้สึกดีแบบแปลกๆ ขอบคุณทีมงานที่คัดเลือกคลิปมาแทรกได้ตรงกับภาพที่คิดไว้ในใจเอามากๆ บอกกับตัวเองว่าถ้าได้เห็นวีดีโอชิ้นนี้แล้วไม่ได้ส่งเสียงตัวเองเข้าไปในตอนนั้น เราเองน่าจะเสียใจมากๆ และขอบคุณตัวเองที่วันนั้นตัดสินใจอัดเสียงตัวเอง ด้วยแอปทีมากับโทรศัพท์ และส่งผ่านเข้าไปก่อนวันสุดท้าย ที่ทางบ้านจะปิดแบบฟอร์ม
ระยะเวลาของเรากับ #CGM481stGeneration มันยาวนานมากๆเลย นานพอที่จะเห็นสมาชิกที่เริ่มจากการเป็นนักเรียน ม.ต้น เติบโตจนเรียนอยู่ในระดับมหาวิทยาลัย เห็นสมาชิกที่เป็นนักเรียน ม.ปลาย กำลังจะเรียนจบเป็นบัณฑิต รับปริญญา ไม่เคยเชื่อว่าคนแบบตัวเองจะสามารถเป็นแฟนคลับศิลปินติดตามใครซักคนได้นานขนาดนี้
ขอบคุณ #CGM481stGeneration และสมาชิกวงไอดอล #CGM48 ทุกคนที่เป็นตัวอย่างให้เห็นว่าเราทุกคนเพัฒนาตัวเองได้ ในแบบที่ไม่ต้องเสียความเป็นตัวเองไป มันใช่เรื่องง่าย แต่ทำได้ ต้องใช้ใจ แต่จะมีคนที่พร้อมส่งกำลังใจให้เสมอ อยู่ที่เราเองต้องเลือกที่จะก้าวออกไปก่อน และแม้ว่าอาจจะไปไม่ถึงจุดหมาย แต่เราไม่ได้ย่ำอยู่ที่เดิมแน่นอน
ขอบคุณพวกเธอทุกคนนะ #CGM481stGeneration ที่มาเป็นไอดอล
ไว้ป๊ะกันแหมเน้อเจ้า :’ )
AngelCGM48, #ChampooCGM48, #FahsaiCGM48, #FortuneCGM48, #JaydaCGM48, #JjaeCGM48, #KaiwanCGM48, #Kaning, #Kyla, #Latin, #Marmink, #Meen, #Mei, #MilkCGM48, #NenaCGM48, #NenieCGM48, #NichaCGM48, #ParimaCGM48, #PepoCGM48, #PimCGM48, #PingCGM48, #PunchCGM48, #SitaCGM48
